|
|
اين تلفنهاي لعنتي !
فرزان فرهي
1 ) چمدان سنگين است . آن را زمين مي گذارم .
- بيمارستان !
اوّلي . . . ؟! نه . دومي . . . ؟! نه ! بالاخره اين يكي ايستاد .
2 ) پيرزن پياده مي شود . سكه اش افتاد . نمي تواند خم شود . در را باز مي كنم . در به او مي خورد . شانس آورد كه جدول خشك بود . 10 توماني . . . !
- ببخشيد سكه تون .
چه دردي داشت عصا !
- تو سرت بخوره سكه ! ذليل بشي ايشالا !
3) – ببخشيد مي خواستم مادرم رو ببينم .
- لطفاً اين صورتحسابو بريزين صندوق . مادر شما فوت كرده .
چمدان تا نزديك شانه ام بالا مي آيد . چه جالب ! يك خنده ريز !
- من مادر مرده رو !
يك خنده ريز ديگر !
4) – هي كيفم آي د . . . زد !
- چه خبره آقا ! يواشتر . بيمارستانه !
دنبالش مي دوم . اين دالان . آن راهرو .
- هي ! مگه كوري !
جلوي در بيمارستان . به سرعت پايين پله ها . جمعيت در حال عبورند . اثري نيست !
چمدان ! فقط يك چمدان لازم است . به سرعت بالاي پله ها !
- ببخشيد . . . چرا ؟! . . . دزده رفت . يه سكه تو كيف بود . . . من قول مي دم اول همين ماه . . . نمي آم . . . نه !
5) در زندان بسته مي شود . من ماندم و يك چمدان و . . . نه مثل اينكه . . .
مردي گوشه ي تاريكي نشسته . سرش زير است . كنارش مي نشينم .
- همش تقصير مادرش بود . اون پيرزن زپرتي . . . من مي كشم ! همشونو !
- مي دوني !؟ آخه من عاشقشم ! پول چيه ؟! سكه چيه ؟! يه چمدون لازمه !
- هي چيكار مي كني ؟! من كه اون دختره نيستم ! ولم كن ! آ. . . خ !
6) فقط با يك چمدان مشغول پرسه زدنم . عصبانيم . مي خواهم يكي را بزنم .
- هي ! مرتيكه !
- ببخشيد با شما نبودم آقاي گردن كلفت !
مشت و لگد ، چوب و چماق ، زنجير و چاقو . . . گوشه خيابان افتاده ام . خون از زخم شكمم بيرون مي زند . همه جايم زخمي ست . خيابان خلوت است . كمكي نيست ؟!
زني نزديك مي شود . با زحمت دستم دراز مي كنم . درنگ مي كند . نه مثل اينكه راستي راستي ايستاد! چهره اي نگران و دلسوز و . . . البته زيبا ! اگر او بخواهد عاشقش مي شوم . دستم توان ندارد . مي افتد . يك نگاه ملتمس مي ماند . يك سكه ده توماني !! او مي رود ! خوب است . حال با آن مي توانم بوق آزاد بزنم .
بو . . . . . . ق !
|
|
|
